Een aantal van onze vrijwilligers willen zich graag aan je voorstellen
Nicole
Een hele lange periode in mijn leven was de zin: “Mijn naam is Nicole” en “Ik heb een eetstoornis”, één. Maar gelukkig kan ik vandaag de dag zeggen: “Mijn naam is Nicole en ik had een eetstoornis!” Mijn Boulimia is al best vroeg in mijn leven begonnen, ik kon niet met emoties omgaan, wist niet hoe ik ze moest uiten en had vele overtuigingen over mijzelf waarvan ik nu weet dat ze niet van mij zijn en ik ze zeker ook niet meer nodig heb. Wanneer ik letterlijk mijn emotie eruit kon spugen, zorgde mijn boulimia voor een leeg gevoel. In mijn herstel heb ik heel veel gehad aan mijn omgeving, ervaringsdeskundigen, lotgenoten en herkenning krijgen van de dingen waar ik niet mee om kon gaan. Op het moment toen ik koos voor herstel was ik mijn geheim kwijt, ik had het gedeeld met mijn familie en de mensen die het dichtst bij mij stonden. Ik merkte dat mijn geheim, hun geheim was geworden. Want ik was het kwijt, maar zij konden nergens naar toe met hun zorgen. Dat is ook de reden dat ik enorm trots ben dat ik mijn steentje mag bijdragen aan het Realcovery inloophuis als ervaringsdeskundige, omdat ik weet hoe ontzettend belangrijk het is om ergens je verhaal te kunnen delen en het niet alleen te hoeven doen.
Mijn naam is Nicole en ik hád een eetstoornis…!
Renske
Ik ben Renske en ik ben trots en dankbaar dat ik inmiddels kan zeggen dat ik de eetstoornis anorexia heb overwonnen. Een jarenlang gevecht, van de ene behandeling naar de andere, chaos en paniek, kilo’s erbij en er weer af, om moedeloos van te worden. Ik heb zelf erg veel steun ervaren van het Realcovery inloophuis, niet alleen de steun maar ook het bewijs dat herstel écht mogelijk is heeft mij erdoorheen geholpen. De eenzame strijd werd een beetje minder eenzaam door erover te kunnen praten met mensen die een soortgelijk gevecht door hebben gemaakt.
Doordat ik als ervaringsdeskundige (hopelijk) anderen kan helpen en steun kan bieden, voelt het alsof alle ellende niet voor niets is geweest. Ik kan een luisterend oor bieden en je ondersteunen in de strijd die jij moet voeren, je moet het zelf doen, maar het hoeft zeker niet alleen.
Niet alleen de steun van Realcovery, maar ook het bewijs dat herstel écht mogelijk is heeft mij erdoorheen geholpen.
Beau
Hoi!! Ik ben Beau.
Je kan mij herkennen aan mijn laptop. Ondanks dat ik wél hersteld ben van een eetstoornis, ben ik hier niet werkzaam als ervaringsdeskundige. Ik ben namelijk ict’er en content creator! Dit betekent dat ik ervoor zorg dat je de juiste informatie ziet op onze socials/website én dat alles werkt. Doordat ik hier de ruimte krijg om mezelf te zijn, kom ik echt tot mijn recht. Naast mijn werkzaamheden online vind ik het ook erg leuk om workshops te verzorgen!
Lucinda
Hoiii, ik ben Lucinda en al sinds ik zelf in mijn eetstoornisperiode zat, wilde ik anderen helpen en inspireren. Als ik maar één iemand kon helpen… Helpen om weg te blijven van een eetstoornis, of om hem of haar lichtpuntjes te geven om er weer uit te komen. Ik besloot een blog te beginnen en daar mijn struggles op te delen, en ook vooral mooie inzichten en overwinningen. Hoewel ik die blog nu niet meer heb, zijn er wel lichtpuntjes in overvloed. Deze wil ik graag met zoveel mogelijk mensen en bezoekers van het inloophuis delen!
Zes jaar lang zat ik behoorlijk diep in mijn eetstoornis. Terwijl ik me in het dagelijks leven vooral bezig hield met eten (of juist niet) en het compenseren ervan, was ik vooral aan het weglopen voor mijn emoties. Inmiddels weet ik dat wanneer je je emoties negeert, deze alleen maar heftiger worden, omdat ze gevoeld willen worden… Ik kan nu comfortabel zijn met mijn emoties en te luisteren naar wat ze me echt willen zeggen. Vooral ‘’het dik voelen’’ heeft heel lang zó echt gevoeld, alsof ik hyperbewust was van mijn lichaam. Maar eigenlijk is het je lichaam die om liefdevolle aandacht vraagt.
Ik kan nu comfortabel zijn met mijn emoties en te luisteren naar wat ze me echt willen zeggen.
Marieke
Mijn naam is Marieke. Renske, onze dochter, heeft de eetstoornis anorexia gehad van haar 14e tot 20e. Gelukkig is ze daar nu, met behulp van goede en intensieve therapie en ook met behulp van het Realcovery inloophuis, van genezen. Als moeder begrijp ik hoe moeilijk het is om een kind met een eetstoornis te hebben. De machteloosheid, het verdriet en zelfs de ruzie die de eetstoornis met zich meebrengt. De impact die het iedere dag heeft, niet alleen op je kind of op jou als ouder, maar op het hele gezin. Ik heb ervaren hoe belangrijk het is om moed te houden en je kind te helpen om samen tegen de eetstoornis te blijven vechten. Om de regie daar te laten waar die hoort, hoe moeilijk ook. De afgelopen jaren hebben wij als gezin als pittig ervaren. We hebben geleerd met vallen en opstaan. Wij zijn dankbaar en trots dat het onze dochter is gelukt de eetstoornis stapje voor stapje uit haar leven te bannen. Onze band is nu beter dan ooit!
Ik heb ervaren hoe belangrijk het is om moed te houden en je kind te helpen om samen tegen de eetstoornis te blijven vechten.
Marjo
Mijn naam is Marjo van der Burg, ik ben 66 jaar. In mijn jeugdjaren heb ik jarenlang geworsteld met de eetstoornis anorexia. Wat had ik graag iemand gehad die mij begreep en kon ondersteunen. Juist daarom is het zo fijn dat het inloophuis er is en dat ik als ervaringsdeskundige de bezoekers een luisterend oor kan bieden waardoor je niet alleen staat in de strijd.
Wat had ik graag iemand gehad die mij begreep en kon ondersteunen
Wibo
Mijn naam is Wibo Haverkate, vader van een geweldige jongvolwassen zoon en dochter. Mijn dochter meldde een paar jaar geleden: ik denk dat ik een eetstoornis heb. We wisten niet heel goed wat we met die opmerking aan moesten, maar zijn wel direct langs de huisarts gegaan, die onze dochter en ons serieus nam. Wat volgde is een periode van grote machteloosheid en zoeken naar hulp. We hebben als gezin een enorm intensieve, zware periode doorgemaakt, maar hebben elkaar daar goed in gevonden en we hebben elkaar leren versterken.
Voor mijn vrouw en mij was Realcovery in die periode een waardevolle plek om ons verhaal te kunnen delen en om verhalen van anderen te horen, óók verhalen te horen van gezinnen die de eetstoornis overwonnen hebben.
Onze dochter heeft inmiddels ook haar eetstoornis overwonnen, is een jaar naar Valencia geweest als au-pair en studeert nu met veel plezier in Amsterdam. Ik ben trots op haar! Zoals er anderen voor óns waren bij Realcovery tijdens onze zoektocht ben ik er nu gráág samen met anderen voor jou, als plek om je verhaal te kunnen delen en van elkaar te horen wat helpend is of kan zijn. Als kleine ondersteuning bij het vinden van jullie eigen unieke weg, voorbij aan de eetstoornis in het gezin.
Voor mijn vrouw en mij was Realcovery een waardevolle plek om ons verhaal te kunnen delen.
Ingeborg
Hallo, mijn naam is Ingeborg en ik ben sinds de oprichting penningmeester van deze stichting. Ik werk in Utrecht en dat is ook de gemeente waar ik woon met mijn man en kinderen.
Ik heb geen directe ervaring met eetstoornissen, maar ben wel jarenlang externe accountant van goede doelen geweest. Mede vanwege deze ervaring ben ik gevraagd als penningmeester.
Ik ben erg trots op wat het inloophuis de afgelopen jaren al heeft weten te bereiken en lever hier graag mijn bijdrage aan.
José
Hallo, Ik ben José Schlepers. Toen ik anderhalf jaar geleden op zoek was naar vrijwilligerswerk werd ik gewezen op het inloophuis in Weerselo. Daar ben ik toen maar eens gaan kijken. De sfeer voelde zó goed! Er heerst rust, en dat niet alleen in de aankleding van het huis maar ook rust in de benadering naar elkaar. Rust, maar tegelijkertijd ook levendigheid, openheid met veel aandacht voor elkaar. Ieder kan zijn verhaal kwijt maar er is geen druk. Een fijne plek voor mij om vrijwilliger te zijn. Dus ben ik begonnen als gastvrouw, geef ik af en toe een creatieve workshop en ga me verdiepen in voorlichting op scholen.
Ik woon in Hengelo samen met mijn man Henk én sinds kort ook met een pup die we samen met één van onze dochters opleiden als blindengeleidehond. Onze drie dochters wonen al heel wat jaren op zichzelf maar we hebben een goed contact en doen leuke dingen samen.
Ik ben geen ervaringsdeskundige. Maar mijn interesse in mensen en wat hen bezighoudt is wat mij drijft. Dus de gesprekken die ik voer in het inloophuis vind ik fijn. Ik probeer te begrijpen en ervan te leren. Ik ben jarenlang vertrouwenspersoon geweest in verschillende organisaties, heb veel mensen gecoacht in hun werk en heb al een tijdje een eigen coachpraktijk voor mensen met problemen op persoonlijk vlak. Mijn vrijwilligerswerk bij Realcovery is er een mooie aanvulling op. Het zal fijn zijn je daar te ontmoeten.
Ans
Mijn naam is Ans Sombekke, in 1956 ben ik geboren en vervolgens opgegroeid in Saasveld. Toen ik 17 jaar was ben ik door mijn opleiding op kamers gaan wonen, in die tijd heb ik kennisgemaakt met anorexia. In mijn 21e levensjaar had ik mijzelf weer onder controle. Ik woon nu in Denekamp, ben gelukkig getrouwd, samen met mijn echtgenoot hebben we 3 kinderen en 5 achterkleinkinderen waar ik elke dag van geniet.
Rein
Mijn naam is Rein van der Burg, bestuurslid met als bijzonder aandachtspunt fondswerving.
Inmiddels 70 jaar geleden (het is niet anders) geboren in Oldenzaal en via omzwervingen naar Den Haag en Veendam weer terug (sinds ik Marjo leerde kennen en dat was in 1991) aan deze prachtige kant van het land. Tot aan mijn pensionering heb ik gewerkt bij PostNL (en rechtsvoorgangers zoals dat heet).
Sinds Marjo gastvrouw en al gauw ervaringsdeskundige werd bij Realcovery ben ik (natuurlijk eerst zijdelings) betrokken bij de Stichting. Zoals Marjo iets met haar ervaring wil doen wil ik dat ook graag doen vanuit mijn ervaring die ik bij verschillende verenigingen heb opgedaan, in diverse functies zoals voorzitter en penningmeester.
Op dit moment doe ik vrijwilligerswerk voor de Stichting Villa Joep en de Zaterdagvoetbalvereniging de Esch. Ik probeer mijn vrijwilligerswerk te doen met als uitgangspunt het is vrijwillig maar niet vrijblijvend.
In de komende periode richt ik mij op de fondswerving maar ik hoop ook voor de Stichting in het algemeen nuttige dingen te mogen doen.
Melanie
Mijn naam is Melanie en ik ben de zus van Nicole. Ik begreep het niet, wat is nou 1 kilo? Toen ik er later achter kwam dat het om grammen ging en niet eens om kilo’s, snapte ik het helemaal niet meer. Ik wilde haar helpen, maar had geen flauw idee hoe ik dat moest doen. Aan de buitenkant zie je boulimia niet, aan haar zag je niks hoor. Voor de buitenwereld was er niks aan de hand en dat maakte het nog ingewikkelder. Ik zag namelijk een hele ander versie van mijn zusje en dat werd nog erger toen ik even tijdelijk bij haar in kwam wonen. Het geluid van iemand die spuugt terwijl er niks meer in zit kan ik nog zo voor me halen. Het is heel naar. Ze bleef zitten als ik naar bed ging en je weet het, want je weet wat er gaat gebeuren. Ik hoorde de wc deur en het muziekje, want ze zette altijd een muziekje op. En de volgende dag vond ik een lege verpakking van een chocoladereep in de prullenbak. Ik legde ze op het aanrecht en schreef er briefjes bij: Het geeft niet, meisje. Volgende keer beter. Die strijd met jezelf, je wilt zo graag iets doen maar je kunt niks. Machteloos. Niks is ook goed, want als je denkt ik ga gezond eten met haar, zei ik in haar ogen eigenlijk dat ze te dik was. Als ik met haar de Mac ging rijden dan nam ik haar probleem niet serieus. Je hebt geen idee. Je doet maar wat.
Het enige wat je als familie kan doen is er voor ze zijn en erover praten met anderen. Want ook als familie, vriend/vriendin of naaste is het niet makkelijk. Ze worden pas beter als ze er zelf klaar voor zijn en tot die tijd is het overleven.
Voor de buitenwereld was er niks aan de hand en dat maakte het nog ingewikkelder.
Natalie
Hoi, ik ben Natalie den Ouden, getrouwd en moeder van twee prachtige dochters. Een van de dochters heeft een eetstoornis en met haar zijn we naar het Realcovery huis gegaan, we voelden ons zeer welkom. Ik werk nu als gastvrouw bij verschillende activiteiten en hoop u een keer te mogen ontmoeten.
We voelden ons altijd zeer welkom.
Frans
Mijn naam is Frans Poppe, 60 jaar, sinds april 2021 ben ik als ervaringsdeskundige ouder aangesloten bij het inloophuis. Mijn dochter is hier als ervaringsdeskundige werkzaam geweest. Geïnspireerd door haar verhalen over het inloophuis leek het mij een goed idee om mij ook aan te sluiten bij dit prachtige en zeer waardevolle initiatief. Als vader heb ik ervaren hoe ingewikkeld een eetstoornis is, uiteraard voor diegene zelf, maar feitelijk voor het gezin. De complexiteit, de betrokkenheid, de onmacht, de wachttijden in de GGZ, de daadwerkelijke behandeling, noem maar op, maken dat het dagelijkse leven feitelijk alleen maar in het teken staan van. Gelukkig is dit nu allemaal voor het meest achter de rug en kan ik als ouder zeggen dat ik super trots ben op wat mijn dochter inmiddels heeft bereikt.
Het mooie van het inloophuis vind ik persoonlijk dat het voorliggend is, iedereen met een eetstoornis er welkom is en vooral dat het laagdrempelig is. Voor mij persoonlijk is het doel open te staan voor al uw vragen en gevoelens waar u mee geconfronteerd wordt. Door mijn eigen ervaringen kan ik uw gevoelens (h)erkennen, handvatten geven, of gewoon een luisterend oor zijn.
Als vader heb ik ervaren hoe ingewikkeld een eetstoornis is, uiteraard voor diegene zelf, maar feitelijk voor het gezin.
Gabriëlle
Mijn naam is Gabriëlle en ik ben stiefmoeder van 2 prachtige dochters. De oudste worstelt al meer dan 5 jaar met anorexia. Dat is niet alleen een strijd voor haar zelf, maar het heeft impact op het hele gezin en ook op mij. Ik heb gemerkt dat er heel veel goede zorg voor eetstoornissen is, maar waar kan je zelf terecht als naaste? Ik voelde me vaak machteloos, verdrietig en boos als ik de eetstoornis te keer zag gaan. Wat moet je precies doen als ouder? Hoe hou je jezelf sterk? Gelukkig kon ik goed met mijn man over deze gevoelens en onzekerheden praten. Maar ik heb het gemist om af en toe ervaringen met andere ouders uit te kunnen wisselen. Realcovery inloophuis biedt ontmoetingsavonden waar dit in kan. En daar draag ik graag als ervaringsdeskundige ouder mijn steentje aan bij!
Ik voelde me vaak machteloos, verdrietig en boos als ik de eetstoornis te keer zag gaan.
